Film Podejrzana: Reżyser Park Chan-wook kończy poważny przypadek „Vertigo”

Reżyser „Oldboya” powraca z tajemnicą zapożyczoną z procedur gliniarzy i garnków Hitchcocka — ale emocjonalny rezonans jest sam w sobie

JEŚLI ZNASZ twórczość Park Chan-wooka — kluczowego członka koreańskiej Nowej Fali, prowokatora filmowego, architekta najwspanialszej sekwencji walki na młoty — to wiesz, że jest to reżyser, który nie boi się wysokiego stylu. Jego motto wydaje się brzmieć, że jeśli jest barokowy, nie naprawiaj tego; poczynając od „Trylogii zemsty” dostarczał nam oszałamiających, upojonych przykładami filmów gatunkowych i melodramatów, przesiąkniętych liberalną ilością seksu, przemocy i pikujących, wirujących ujęć z kamery. Nawet jego podejście do Mała doboszka z 2018 roku, zamienia miniserialową adaptację powieści Johna Le Carre'a w szpiegowską salę luster, z elementami scenografii zaprojektowanymi tak, aby pasowały do ​​zmieniających się perspektyw historii i performatywnego szpiegostwa. Niektóre z jego filmów są lepsze od innych. Ale jest całkowicie niezdolny do zrobienia nudnego. Gdzie obejrzeć cały film Podejrzana

Podejrzana cały film jest pełen rozkwitów i estetyki big-swingu, w których wyróżnia się reżyser Park. Jest pościg stóp, który wydaje się wyniesiony z gry wideo RPG. Dzielone ekrany i odbicia lustrzane są obfite. Kiedy mrówki zaczynają pełzać po gałce ocznej trupa, przełączamy się na punkt widzenia trupa, wraz z owadami biegającymi po kadrze. To samo dotyczy ujęcia wiadomości tekstowej, która następnie wrzuca widzów do wnętrza telefonu pod innym kątem. Ilekroć pojawia się szansa na kręcenie, śledzenie lub przesuwanie się po obrazie, zwłaszcza jeśli taki ruch pomaga zdezorientować widza lub skierować jego uwagę na wymowny szczegół, film nie pozwoli zmarnować tych możliwości.

Jednak najważniejsze ujęcie w kryminalnej historii Parka wcale nie jest wymyślne ani wyniosłe. Śledczy Hae-jun z wydziału zabójstw z Pusan ​​(Park Hae-il) jest znudzony; desperacko chce zagłębić się w sprawę morderstwa, a za swoje grzechy dostaje jedną. U stóp góry znaleziono ciało, które spadło z dużej wysokości. Pozostaje pytanie, czy osoba upadła, czy została zepchnięta. Ofiara miała 60 lat i była zapalonym wspinaczem. Żoną mężczyzny jest znacznie młodsza chińska imigrantka o imieniu Seo-rae (Tang Wei). Nie wydaje się być szczególnie zszokowana śmiercią małżonka, co od razu wydaje się podejrzane. Lepiej przyprowadź ją na przesłuchanie.

A potem Hae-jun spotyka Seo-rae w pokoju przesłuchań na komisariacie, a kamera po prostu zatrzymuje się na twarzy tego natychmiast porażonego gliniarza przez coś, co wydaje się wiecznością i dniem. Czas się zatrzymuje. Po prostu wpatruje się w nią w milczeniu. Nieważne, że jest żonaty, chociaż jego żona mieszka w ich mieszkaniu w Ipo, małym miasteczku nad morzem, gdzie pracuje jako administrator w elektrowni. Albo że jest wytrawnym profesjonalnym profesjonalistą. (Nie pozwoli nawet swojemu początkującemu partnerowi bić przestępców! Nawet jeśli są szumowinami! Odwagi!) Od razu widać, że ten pan upadł i to mocno. Biedny sok nigdy nie miał szans.

Jest to scena prosto ze 101 noirów, wraz z rozkochanym kocurkiem i potencjalną femme fatale, a fakt, że reżyser Park przez nieprzyjemny czas skupia naszą uwagę na oszołomionej twarzy detektywa, sprawia, że ​​upadek wydaje się o wiele bardziej nieunikniony i fatalistyczny. Seo-rae szybko zmienia się z osoby interesującej w głównego podejrzanego; Nadzór nad nią przez Hae-jun zamienia się w zwykłe prześladowanie równie szybko. Obsesja to nazwa gry, na którą ostrożny widz może przypuszczać, że ta kokieteryjna wdowa liczy na to. W ten sposób łatwiej nim manipulować, ale z drugiej strony, my też. To tyleż film o przyjemności oszustwa i wprowadzania w błąd, jak o wszystkim innym.

Oznacza to, że jesteśmy również mocno na terytorium Hitchcocka, co nie jest niczym nowym dla filmowca Oldboya — jak każdy, kto kręci się w kinowych szokach i podziwu, kilkakrotnie przeglądał księgę sztuczek Mistrza Napięcia. Tym razem tylko reżyser Park skupił się na jednym klasycznym filmie Hitcha, a Film Podejrzana dowodzi, że południowokoreański autor miał poważny przypadek zawrotów głowy. Fakt, że partytura Jo Yeong-wook jest martwym dzwonkiem dla podobnie niepokojącej muzyki Bernarda Hermanna do tego klasyka tylko podkreśla związek. Podobnie jak fakt, że kiedyś Park i jego współautor Jeong Seo-kyeong poinformowali nas, co tak naprawdę jest idąc w połowie drogi, zasadniczo resetują film, przenoszą akcję wyłącznie do Ipo (osobliwego miasta pobłogosławionego i przeklętego obfitością mgły, podobnie jak w San Francisco) i uwalniają Hae-jun w nowej sprawie. Jest kolejne martwe ciało, kolejna sugestia nieczystej gry, kolejna rosnąca sterta poszlak wskazujących na sprawcę, który znał zwłoki blisko. I czy ten podejrzany nie wydaje się znajomy….

Zobacz także: Czarna Pantera 2 to najważniejszy film Marvela, mówi Feige

Jak w przypadku wielu tajemnic – a decyzja o odejściu to miłosna miłość opowieść i thriller, w którym mniejsze tajemnice zdają się rozkwitać wykładniczo w większych — trzeba uważać, by nie rozsypać się, nawet mając najlepsze krytyczne intencje. Można śmiało powiedzieć, że film jest również dowcipny w sposób, w jaki filmy Parka zwykle nie są (tym razem humor nie jest czarny jak otchłań, tylko grafitowa szarość) i zamiłowanie Hae-jun do podobnego do metody zanurzenia w rekonstrukcji morderstwa na miejscach zbrodni są niemal parodią wszystkich innych procedur torturowanych gliniarzy z ostatnich kilkudziesięciu lat. Jest to również wizytówka dla jej głównych bohaterów, a także szansa dla mężczyzny za kamerą, aby po raz kolejny popisać się swoimi kotletami, a zarówno Park Hae-il, jak i Wei sugerują związek typu „złap i wypuść”, który przypomina dziwnie wygodny dom (gotuje dla niej; sprzątają po sobie) do nieskonsumowanej pasji.

I tak, jak w przypadku każdego niezwykłego dzieła Parka do tej pory, Film Podejrzana to z pewnością tragedia. Jednak w przeciwieństwie do poprzednich filmów, nie jest to dokładnie typ grecki czy ekstremalnie Grand Guignol. Większość noirów podkreśla, że ​​ludzie nie są dobrzy. Ta elegancko miażdżąca fikcja przypomina tylko, że ludzie widzą to, co chcą zobaczyć, i mają tendencję do przymykania oczu lub ucha, kiedy jest to dla nich wygodne. Nie możesz ufać temu, co uważasz za prawdziwe, ani polegać na technologii, która może zaciemnić tyle, ile rzucić nowe światło lub stać się tak bezużyteczną jak cokolwiek innego w obliczu losu. Równie dobrze możesz walczyć z falą, delikatnie sugeruje, zanim dosłownie to pojęcie będzie ostatnim okrutnym żartem. Jednak poza momentami, w których Park dokręca tutaj śruby, jest okrutny, że choć raz jest uprzejmy. Spodziewamy się kinowych fajerwerków z takim stylistą jak on. To jego poczucie powściągliwości i istota jego historii miłosnej, jednak to sprawia, że ​​to, co mogło być tylko sprytnym ćwiczeniem sprawdzania tych ruchów, wydaje się naprawdę emocjonalnym show. Rzeczywiście mądra decyzja.

Czytaj więcej: cdafilm.online/filmy/podejrzana/